Ganpati Story in Marathi (गोपद्मांची कहाणी) - Summary
गणपती, जो विघ्नहर्ता म्हणून ओळखला जातो, त्याची कथा आनंददायी आणि प्रेरणादायी आहे. गणपतीची पूजा प्रत्येक भक्तांसाठी अत्यंत महत्त्वाची आहे, ज्यामध्ये मंत्रोच्चार, अभिषेक, पूजा आणि आरती यांचा समावेश होतो. गणपती म्हणजे देवतेतील विघ्नेश्वर जे आपल्या भक्तांचे सर्व त्रास आणि अडचणी दूर करतात. गणपती चतुर्थी हा उत्सव लोकांना एकत्र आणतो, ज्यामध्ये गणपतीच्या विशेष प्रसादांमध्ये मोदक आणि उकडीच्या भाकरी यांचा आनंद घेतला जातो. या पूजेसाठी आवश्यक असलेली माहिती तुम्ही PDF फॉर्मॅटमध्ये सहज डाउनलोड करू शकता.
गणपतीच्या पूजेचे महत्त्व
गणपती बाप्पाच्या पूजेच्या दिवशी मूर्तीला साफसफाई करून पूजा स्थळी ठेवले जाते. भाविक आपल्या मनापासून आरती वाचतात आणि मोदकांसह अनेक स्वादिष्ट पदार्थ भाकरी, शेवग्यांच्या खवासारखे प्रसाद म्हणून समर्पित करतात. गणपती चतुर्थी हिंदू कालगणनेतील भद्रपद महिन्यातील एक शुभ दिवस आहे, जो भक्तांसाठी विघ्नहरतेचा दिवस मानला जातो. या दिवशी गणपतीची पूजा करून आशीर्वाद घेतले जातात, जे कोणत्याही वाईट गोष्टींपासून आपल्याला सुरक्षित ठेवतात.
Bal Ganesh Story in Marathi (गणपतीची कहाणी)
ऐका गोपद्मांनो, तुमची कहाणी. स्वर्गलोकीं इंद्रसभा, चंद्रसभा, कौरवसभा, पांडवसभा इत्यादि पाची सभा बसल्या आहेत. ताशे मर्फे वाजाताहेत, रंभा नाचताहेत, तोंच तुंबुर्‍याच्या तारा तुटल्या. मृदुंगांच्या मे-या फुटल्या. असे झाल्यावर सभेचा हुकूम झाला, “करा रे हांकारा, पिटा रे डांगोरा. गांवांत कोणी वाणवशावाचून असेल, त्याच्या पाठीचा तीन बोटं कंकर काढा, तंबुर्‍याला तारा लावा, कीर्तन चालू करा, रंभा नाचत्या करा.” असा हुकूम झाल्यावर कृष्णदेव मनांत भ्याले. माझी बहीण सुभद्रा हिनं काही वाणवसा केला नसेल. तेव्हा ते उठले, तिच्याकडे जाऊन चौकशी केली. तिनं काही वाणवसा केला नाहीं. नंतर कृष्णांनीं तिला वसा सांगितला, ” सुभद्रे सुभद्रे, आखाड्या दशमीपासून तीस दिवस तीन गोपद्मं देवाच्या द्वारी काढावीत, तितकीच ब्राह्मणाचे द्वारी, पिंपळाचे पारी, तळ्याचे पाळी व गाईच्या गोठ्यांत काढून पूजा करावी.
हा वसा कार्तिक्या दशमीस संपूर्ण करावा. याप्रमाणं पाच वर्ष करावं. उद्यापनाचे वेळीं कुवारणीस जेवायला बोलवावी. पहिल्या वर्षी विडा द्यावा, दुस-या वर्षी चुडा भरावा, तिस-या वर्षी केळ्यांचा फणा द्यावा, चौथ्या वर्षी उसाची मोळी द्यावी, पाचव्या वर्षी चोळी परकर नेसवून आपल्या वशाचं उद्यापन करावं.” असं सांगून कृष्ण पूर्व ठिकाणी येऊन बसले. नंतर लागलीच सुभद्रेनं सांगितल्याप्रमाणं केलं. पुढं सभेत कळलं. सुभद्रा वाणवशाशिवाय आहे असं समजल्यावर तिकडे दूत जाऊन पहातात, तो तिनं वसा वसला आहे. पुढं येता येता गावाबाहेर एक हत्तीण वाणवशाशिवाय त्यांना दिसली. ती दक्षिणेस पाय, उत्तरेस डोकं करून निजलेली होती. तेव्हां तिच्या पाठीचा कंकर काढून नेला. नंतर तंबो-याच्या तारा जोडल्या, मृदुंगाच्या भे-या वाजत्या केल्या. तशाच रंभा नाचत्या केल्या. जसं ह्या व्रताच्या योगानं सुभद्रेवरचं संकट टळलं, तसं तुमचं आमचं टळो. ही साठां उत्तरांची कहाणी पांचां उत्तरीं सुफळ संपूर्ण.
