Ganpati story in Marathi बाल गणपती कथा (गोपद्मांची कहाणी) - Summary
गणपती, ज्यांना विघ्नहर्ता म्हणून ओळखले जाते, त्यांची कथा आनंददायी आणि प्रेरणादायी आहे. Ganpati story in Marathi मध्ये जाणून घेणे फार महत्त्वाचे आहे. गणपतीची पूजा प्रत्येक भक्तांसाठी अत्यंत महत्त्वाची आहे, ज्यात मंत्रोच्चार, अभिषेक, पूजा आणि आरती यांचा समावेश असतो. गणपती म्हणजे देवांमधील विघ्नेश्वर, जे आपल्या भक्तांचे सर्व त्रास आणि अडचणी दूर करतात. गणपती चतुर्थी हा उत्सव लोकांना एकत्र आणतो, ज्यात गणपतीच्या खास प्रसादांमध्ये मोदक आणि उकडीच्या भाकरीचा आनंद घेतला जातो. या पूजेसाठी आणि Ganpati story in Marathi बद्दलची आवश्यक माहिती तुम्ही PDF फॉर्मॅटमध्ये सहज डाउनलोड करू शकता.
गणपती पूजेचे महत्त्व आणि Bal Ganesh Story in Marathi (गणपतीची कहाणी) PDF डाउनलोड करा
गणपती बाप्पाच्या पूजेच्या दिवशी मूर्ती साफसफाई करून पूजा स्थळी ठेवली जाते. भाविक आपल्या मनापासून आरती वाचतात आणि मोदकांसह अनेक स्वादिष्ट पदार्थ जसे की भाकरी, शेवग्यांच्या खवासारखे प्रसाद म्हणून समर्पित करतात. गणपती चतुर्थी हिंदू कालगणनेतील भद्रपद महिन्यातील एक शुभ दिवस असून तो भक्तांसाठी विघ्नहरतेचा दिवस मानला जातो. या दिवशी गणपतीची पूजा करून आशीर्वाद घेतले जातात, जे कोणत्याही वाईट गोष्टींपासून आपल्याला सुरक्षित ठेवतात. Ganpati story in Marathi वाचून तुम्हाला गणपतीच्या कथांचे महत्त्व समजेल. या Bal Ganesh story in Marathi PDF डाउनलोड करून तुम्ही ही कथा तुमच्या कुटुंबासोबत शेअर करू शकता.
ऐका गोपद्मांनो, तुमची कहाणी – Ganpati Story in Marathi (गोपद्मांची कहाणी)
ऐका गोपद्मांनो, तुमची कहाणी. स्वर्गलोकींमध्ये इंद्रसभा, चंद्रसभा, कौरवसभा, पांडवसभा अशा पाच सभा बसल्या होत्या. ताशे मर्फे वाजत होते, रंभा नाचत होती, तोंच तुंबुर्‍याच्या तारांचा तोड झाला. मृदुंगांच्या मे-या फुटल्या. असे झाल्यावर सभेचा आदेश आला, “कोणी गावांतून वाणवशा होत असेल त्याच्या पाठीचा तीन बोटं कंकर काढा, तंबुर्‍याला तारा लावा, कीर्तन सुरू करा, रंभा नाचवत ठेवा.” हा आदेश देताना कृष्णदेव मनात विचार करू लागले. ते म्हणाले, माझी बहीण सुभद्रा हिने काही वाणवशा केली नाहीये का? त्यासाठी ते उठले, तिला विचारले. तिने काही वाणवशा केल्या नाहीत. मग कृष्णांनी तिला एक वसा सांगितला, “सुभद्रे, आखाड्या दशमीपासून तीस दिवस तीन गोपद्मं देवाच्या दरवाजावर काढावीत, तितकंच ब्राह्मणांच्या दरवाजावर, पिंपळाच्या पाळीवर, तलावाच्या पाळीवर आणि गायच्या गोठ्यातून पूजा करावी.”
हा वसा कार्तिक्या दशमीपर्यंत पूर्ण करावा. याप्रमाणे पाच वर्षे करावे. उद्यापनाच्या वेळी कुवारणीस जेवायला बोलवावी. पहिल्या वर्षी विडा द्यावा, दुसऱ्या वर्षी चुडा भरावा, तिसऱ्या वर्षी केळ्यांचा फणा द्यावा, चوتथ्या वर्षी उसाची मोळी द्यावी आणि पाचव्या वर्षी चोळी परकर नेसवून आपल्या वशाचा उद्यापन करावे.” असे सांगून कृष्ण पूर्व ठिकाणी परत बसले. नंतर सुभद्रेनं सांगितल्याप्रमाणे हे सगळं केलं. सभेत कळलं की सुभद्रा वाणवशाशिवाय आहे. त्यामुळे तिकडे दूत जाऊन पाहिला, आणि तिने वसा पूर्ण केला होता. पुढे जात असताना गावाबाहेर एक हत्तीण वाणवशा राहिलेला दिसली. ती दक्षिणेकडे पाय व ठिकाणी डोकं करून झोपलेली होती. त्यांनी तिच्या पाठीचा कंकर काढून नेला. नंतर तंबुर्‍याच्या ताराही जोडल्या आणि मृदुंगाच्या भे-या वाजवल्या. तसेच रंभाला नाचवले. ह्या व्रतामुळे सुभद्रेंचे संकट टळले आणि आपलेही संकट दूर व्हावे ही ही कहाणी पूर्ण झाली.
