Ganpati Story in Marathi (गोपद्मांची कहाणी) - Summary
गणपती, जो विघ्नहर्ता आहे, त्याची कथा विशेष आहे. गणपतीची पूजा एक खास रंगात रंगलेली असते, ज्यामध्ये त्याच्यावर भक्तांनी केलेली मंत्र, स्नान, पूजा, आणि आरतीचा समावेश असतो. गणपती म्हणजेच देवता, जो आपल्या भक्तांचे सर्व विघ्न आणि संकट दूर करतो. गणपती चतुर्थीच्या दिवशी, भक्त गणपतीला मोठ्या श्रद्धेने पूजतात. या दिवशी सर्वत्र उत्सवाचे वातावरण असते, आणि लोक गणपतीच्या मोदक, उकडीच्या भाकरी यांसारख्या विविध प्रसादाची तयारी करतात. यासाठीचा तयारीची सर्व माहिती PDF स्वरूपात डाउनलोड करण्यासुद्धा उपलब्ध आहे.
महत्त्वाची माहिती गणपती बाप्पाच्या पूजेची
गणपती बप्पाच्या पूजेच्या दिवशी, गणपतीला एक मूर्तीस्थानात ठेवले जाते, आणि त्यानुसार पूजा केली जाते. भक्त लोक आरती वाचतात आणि विशेष प्रसाद म्हणून मोदक, उकडीच्या भाकरी आणि विविध स्वादिष्ट पदार्थ समर्पित करतात. गणपती चतुर्थी हा पर्व हिंदू कॅलेंडरनुसार भद्रपद महिन्यातील शुक्रवारी साजरा केला जातो. या दिवशी गणपती बप्पाचे पूजन करणं हे खूप महत्त्वाचे आहे. आपल्याला या दिवशी गणपतीच्या पूजेत भाग घेऊन विघ्नहर्ता श्री गणेशाची आराधना करण्याची संधी मिळते.
Bal Ganesh Story in Marathi (गणपतीची कहाणी)
ऐका गोपद्मांनो, तुमची कहाणी. स्वर्गलोकीं इंद्रसभा, चंद्रसभा, कौरवसभा, पांडवसभा इत्यादि पाची सभा बसल्या आहेत. ताशे मर्फे वाजाताहेत, रंभा नाचताहेत, तोंच तुंबुर्‍याच्या तारा तुटल्या. मृदुंगांच्या मे-या फुटल्या. असे झाल्यावर सभेचा हुकूम झाला, “करा रे हांकारा, पिटा रे डांगोरा. गांवांत कोणी वाणवशावाचून असेल, त्याच्या पाठीचा तीन बोटं कंकर काढा, तंबुर्‍याला तारा लावा, कीर्तन चालू करा, रंभा नाचत्या करा.” असा हुकूम झाल्यावर कृष्णदेव मनांत भ्याले. माझी बहीण सुभद्रा हिनं काही वाणवसा केला नसेल. तेव्हा ते उठले, तिच्याकडे जाऊन चौकशी केली. तिनं काही वाणवसा केला नाहीं. नंतर कृष्णांनीं तिला वसा सांगितला, ” सुभद्रे सुभद्रे, आखाड्या दशमीपासून तीस दिवस तीन गोपद्मं देवाच्या द्वारी काढावीत, तितकीच ब्राह्मणाचे द्वारी, पिंपळाचे पारी, तळ्याचे पाळी व गाईच्या गोठ्यांत काढून पूजा करावी.
हा वसा कार्तिक्या दशमीस संपूर्ण करावा. याप्रमाणं पाच वर्ष करावं. उद्यापनाचे वेळीं कुवारणीस जेवायला बोलवावी. पहिल्या वर्षी विडा द्यावा, दुस-या वर्षी चुडा भरावा, तिस-या वर्षी केळ्यांचा फणा द्यावा, चौथ्या वर्षी उसाची मोळी द्यावी, पाचव्या वर्षी चोळी परकर नेसवून आपल्या वशाचं उद्यापन करावं.” असं सांगून कृष्ण पूर्व ठिकाणी येऊन बसले. नंतर लागलीच सुभद्रेनं सांगितल्याप्रमाणं केलं. पुढं सभेत कळलं. सुभद्रा वाणवशाशिवाय आहे असं समजल्यावर तिकडे दूत जाऊन पहातात, तो तिनं वसा वसला आहे. पुढं येता येता गावाबाहेर एक हत्तीण वाणवशाशिवाय त्यांना दिसली. ती दक्षिणेस पाय, उत्तरेस डोकं करून निजलेली होती. तेव्हां तिच्या पाठीचा कंकर काढून नेला. नंतर तंबो-याच्या तारा जोडल्या, मृदुंगाच्या भे-या वाजत्या केल्या. तशाच रंभा नाचत्या केल्या. जसं ह्या व्रताच्या योगानं सुभद्रेवरचं संकट टळलं, तसं तुमचं आमचं टळो. ही साठां उत्तरांची कहाणी पांचां उत्तरीं सुफळ संपूर्ण.
